Çarşamba, Aralık 02, 2009

İçimdeki Çocuk




Kayıp bir kent benim bedenim.
Dışarıdan istila etmek isteyenim olsa da bi şekilde kendimi müdafaa edebilirim.
Ancak...
Son günlerde içimde isyan çıkartmak isteyen bir çocuk olduğunu düşünüyorum.
Sanırım suyunu yemini az verdim. Belki şeker istedi almadım, parka gitmek istedi göndermedim.
Her neyse...
Bu durum beni düşünmeye sevk ediyor.Düşünmek istemesemde beni zorluyor düşünmeye.
Gün geçtikçe şiddetinin dozunu da arttırmaya başlıyor çünkü.
Bişiyleri yanlış yapmış olmalıyım belli ki günden güne beni kemirmeye başladı.
Önce midemde ufak bir kasılma ile başlayan bu isyan girişimleri an itibariyle çektiği isyan bayrağının tepesiyle yavaşça soluk borumu gıdıklıyor.
Genzim yanıyor, gözlerim sulanıyor ama hafif öksürük nöbetleriyle yenilmemeye çalışıyorum.
Becerebiliyor muyum onu da bilemedim.

Korkuyorum... Öfkesinin büyümesinden, bana daha da hiddetlenmesinden...
Yemini suyunu az verdim galiba anlayamadım.
Oysa çiçeklerimi de günü gününe sulamadığım günler oldu. Yine de büyüdüler.
Seni de büyürsün sandım. Yanıldım galiba..
Seni de bir çiçek gibi büyütmek istemiştim içimde ama insanoğlu hep fazlasını istemez miydi? İsterdi evet sanırım sende istiyorsun. Oysaki yetiştirebildiğim yer bu, kabın hacmi belli.
İçimdesin daha nereye gidip yeşereceksin anlayamadım.
Anlayamıyorum.

İçimdeki isyan gün geçtikçe büyüyor sayende.
Biliyor musun çocuk en zoru da yutkunamamak. Yediklerimi yuttuklarımı da kabullenemiyorsun.
Yakında yüreğimde bir isyan ateşi yakacaksın diye korkuyorum.
İşte onu neyle söndüreceğim hiç bilmiyorum.
Nefes almaya kalksam ateşi körükleyeceğim yangın artacak.
Nefes almadan da yaşayamayacağım.

Bu durumda üstüne bir bardak su içsem geçer belki diye düşünüyorum.
İşte o zamanda ağzımda sonsuza dek korkunç isli kurumlu tadın, içimde isyanından arta kalan yıkık dökük bir kalp ve ömrümün sonuna kadar bir vicdan azabını taşıyacağım.
Evet çocuk seni ben boğdum. İsyanını bir suyla bastırdım içimde ve öfkeni hapsettim bedenime..

Bundan sonra gelecekler ise mümkünse baska yerlere...
Yeni yeşerip büyüyecek nice bebeklere, sular altında kalmayacak başka kentlere..

Hiç yorum yok:

Yorum Gönder